Cykłon (2020)
 „Cykłon” przed wodowaniem | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ |
Karakurt |
| Projekt | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
26 lipca 2016 |
| Wodowanie |
24 lipca 2020 |
 MW Federacji Rosyjskiej
| |
| Wejście do służby |
12 lipca 2023 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
pełna: 900 ton |
| Długość |
67 m |
| Szerokość |
11 m |
| Zanurzenie |
3,3 m |
| Napęd | |
| 3 silniki wysokoprężne o mocy 30 000 KM | |
| Prędkość |
do 35 węzłów |
| Zasięg |
2500 Mm przy 12 w |
| Uzbrojenie | |
| • 1×VIII-komorowa wyrzutnia pionowa pocisków woda-woda/woda-ziemia Kalibr NK (8 pocisków) • 1 zestaw rakietowo-artyleryjski Pancyr-M 1 armata uniwersalna 76 mm AK-176MA 2 wkm 12,7 mm | |
| Załoga |
39 |
Cykłon (ros. Циклон) – korweta rakietowa projektu 22800 (Karakurt) Marynarki Wojennej Federacji Rosyjskiej, wodowana w 2020 roku. Wchodzi w skład Floty Czarnomorskiej.
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Okręt należy do budowanych od 2015 roku w Rosji dla jej floty korwet rakietowych nowego pokolenia projektu 22800 (typu Karakurt), klasyfikowanych oficjalnie jako małe okręty rakietowe (małyj rakietnj korabl – MRK)[1][2]. Był pierwszym okrętem budowanym dla floty rosyjskiej w stoczni „Zaliw” im B.J. Butomy w anektowanym przez Rosję Kerczu[2]. Kontrakt na budowę okrętu otrzymała stocznia Zielenodolskij Zawod in. A.M. Gorkiego w Zielonodolsku, lecz po aneksji Krymu przekazano jej w zarząd stocznię „Zaliw”, gdzie umieszczono budowę okrętu, pod numerem stoczniowym 801[3].
Stępkę pod budowę okrętu położono 26 lipca 2016 roku[4]. Wodowanie miało miejsce 24 lipca 2020 roku[5]. Okręt otrzymał nazwę „Cykłon” (Циклон, pol. cyklon), noszoną wcześniej przez inne niewielkie rosyjskie okręty. W styczniu 2022 roku okręt zakończył stoczniowe próby morskie i przystąpił do państwowych badań odbiorczych[6]. Okręt został odebrany i wszedł do służby 7 lipca 2023 roku[7].
Skrócony opis[edytuj | edytuj kod]
Wyporność okrętów projektu 22800 wynosi 860—900 ton[b]. Długość wynosi 67 m, szerokość 11 m, a zanurzenie do 3,3 m[1]. Rozmiary okrętów umożliwiają im operowanie także na wodach śródlądowych[2]. Załogę stanowi 39 ludzi[2].
Napęd stanowią trzy silniki wysokoprężne o mocy łącznej 30 000 KM[1]. Prędkość według rosyjskich źródeł wojskowych wynosi 30—35 węzłów[2]. Zasięg określany jest na 2500 mil morskich przy prędkości 12 w[1].
Uzbrojenie okrętów projektu 22800 stanowi przede wszystkim ośmiokomorowa pionowa wyrzutnia pocisków woda-woda/woda-ziemia Kalibr NK z ośmioma pociskami[1]. Uzbrojenie przeciwlotnicze stanowi jeden zestaw rakietowo-artyleryjski Pancyr-M, obejmujący dwie sześciolufowe armaty kalibru 30 mm i do dwunastu pocisków przeciwlotniczych o zasięgu do 20 km[8]. Uzbrojenie artyleryjskie składa się z jednej automatycznej armaty uniwersalnej kalibru 76 mm AK-176MA[1]. Uzbrojenie uzupełniają dwa karabiny maszynowe kalibru 12,7 mm[1].
Okręty mają rozbudowane wyposażenie obserwacji technicznej. Jego zasadniczym elementem jest radar Zasłon z czterema nieruchomymi antenami ścianowymi na ścianach nadbudówki stanowiącej podstawę masztu[8]. Uzupełnia go kompleks radiolokacyjny Minierał-M zamontowany na szczycie nadbudówki pod dielektryczną kopułą, składający się z radaru wykrywania celów nawodnych Minierał-M1, pasywnej stacji rozpoznania radioelektronicznego Minierał-M2 oraz systemu przekazywania danych i kierowania walką Minierał-M3[8].
Służba[edytuj | edytuj kod]
Okręt po przyjęciu do służby wszedł w skład Floty Czarnomorskiej 12 lipca 2023 roku, w trakcie inwazji Rosji na Ukrainę[4]. Od 22 sierpnia miał status operacyjny[4]. Został wcielony do 41 Sewastopolskiej Brygady Okrętów i Kutrów Rakietowych Orderu Nachimowa[4].
Według niepotwierdzonych obiektywnie nieoficjalnych informacji pochodzących od rosyjskich blogerów, okręt miał został zniszczony dwoma rakietami ATACMS podczas ataku ukraińskiego na port w Sewastopolu w nocy 18/19 maja 2024 roku[4]. Strona ukraińska początkowo podawała, że zniszczony został trałowiec „Kowrowiec”[4]. Według nieoficjalnych informacji, zabitych zostało sześciu członków załogi, a rannych 11[9].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Miasto należące do Ukrainy okupowane od 2014 przez Rosję.
- ↑ Car′kow 2018 ↓, s. 19 podawał wyporność pełną 800 ton.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Car′kow 2018 ↓, s. 19.
- ↑ a b c d e В Керчи состоялась церемония спуска на воду новейшего малого ракетного корабля «Аскольд». Ministerstwo Obrony Rosji, 21 września 2021. [dostęp 2023-10-31]. (ros.).
- ↑ Явление "Панциря-М". 4 maja 2018. (ros.).
- ↑ a b c d e f Russian sources confirm Tsiklon Karakurt-class missile ship was sunk by US-supplied ATACMS missiles [online], Army Recognition, 20 maja 2024 (ang.).
- ↑ Новый малый ракетный корабль проекта 22800 спущен на воду в Керчи. Krym Inform, 24 lipca 2024. (ros.).
- ↑ Новейший малый ракетный корабль «Циклон» завершает прохождение заводских ходовых испытаний. Ministerstwo Obrony Rosji, 14 stycznia 2022. [dostęp 2023-11-07]. (ros.).
- ↑ Подписан приемный акт малого ракетного корабля "Циклон" проекта 22800. RG.ru, 7 lipca 2023. (ros.).
- ↑ a b c Dura 2023 ↓.
- ↑ Tsiklon Ship Reportedly Hit by Ukrainian Attack, Meaning the Last Kalibr Carrier in Crimea is Destroyed [online], Defense Express, 20 maja 2024 (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- A. Car′kow: Rossijskij Wojenno-Morskoj Fłot 2018 g.. 2018, seria: Morskaja Kollekcyja. nr 1(220)/2018. (ros.).
- Maksymilian Dura: Kompromitacja „Karakurtów”. Rosyjski „Mini AEGIS” trafiony ukraińskimi rakietami. Defence24, 06-11-2023.