Cykłon (2020)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cykłon
(Циклон)
Ilustracja
„Cykłon” przed wodowaniem
Klasa

korweta

Typ

Karakurt

Projekt

22800

Historia
Stocznia

Zaliw, Kercz Rosja[a]

Położenie stępki

26 lipca 2016

Wodowanie

24 lipca 2020

 MW Federacji Rosyjskiej
Wejście do służby

12 lipca 2023

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

pełna: 900 ton

Długość

67 m

Szerokość

11 m

Zanurzenie

3,3 m

Napęd
3 silniki wysokoprężne o mocy 30 000 KM
Prędkość

do 35 węzłów

Zasięg

2500 Mm przy 12 w

Uzbrojenie
• 1×VIII-komorowa wyrzutnia pionowa pocisków woda-woda/woda-ziemia Kalibr NK (8 pocisków)
• 1 zestaw rakietowo-artyleryjski Pancyr-M
1 armata uniwersalna 76 mm AK-176MA
2 wkm 12,7 mm
Załoga

39

Cykłon (ros. Циклон) – korweta rakietowa projektu 22800 (Karakurt) Marynarki Wojennej Federacji Rosyjskiej, wodowana w 2020 roku. Wchodzi w skład Floty Czarnomorskiej.

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Okręt należy do budowanych od 2015 roku w Rosji dla jej floty korwet rakietowych nowego pokolenia projektu 22800 (typu Karakurt), klasyfikowanych oficjalnie jako małe okręty rakietowe (małyj rakietnj korabl – MRK)[1][2]. Był pierwszym okrętem budowanym dla floty rosyjskiej w stoczni „Zaliw” im B.J. Butomy w anektowanym przez Rosję Kerczu[2]. Kontrakt na budowę okrętu otrzymała stocznia Zielenodolskij Zawod in. A.M. Gorkiego w Zielonodolsku, lecz po aneksji Krymu przekazano jej w zarząd stocznię „Zaliw”, gdzie umieszczono budowę okrętu, pod numerem stoczniowym 801[3].

„Cykłon” (w głębi) przed wodowaniem, na pierwszym planie „Askold”

Stępkę pod budowę okrętu położono 26 lipca 2016 roku[4]. Wodowanie miało miejsce 24 lipca 2020 roku[5]. Okręt otrzymał nazwę „Cykłon” (Циклон, pol. cyklon), noszoną wcześniej przez inne niewielkie rosyjskie okręty. W styczniu 2022 roku okręt zakończył stoczniowe próby morskie i przystąpił do państwowych badań odbiorczych[6]. Okręt został odebrany i wszedł do służby 7 lipca 2023 roku[7].

Skrócony opis[edytuj | edytuj kod]

Wyporność okrętów projektu 22800 wynosi 860—900 ton[b]. Długość wynosi 67 m, szerokość 11 m, a zanurzenie do 3,3 m[1]. Rozmiary okrętów umożliwiają im operowanie także na wodach śródlądowych[2]. Załogę stanowi 39 ludzi[2].

Napęd stanowią trzy silniki wysokoprężne o mocy łącznej 30 000 KM[1]. Prędkość według rosyjskich źródeł wojskowych wynosi 30—35 węzłów[2]. Zasięg określany jest na 2500 mil morskich przy prędkości 12 w[1].

Uzbrojenie okrętów projektu 22800 stanowi przede wszystkim ośmiokomorowa pionowa wyrzutnia pocisków woda-woda/woda-ziemia Kalibr NK z ośmioma pociskami[1]. Uzbrojenie przeciwlotnicze stanowi jeden zestaw rakietowo-artyleryjski Pancyr-M, obejmujący dwie sześciolufowe armaty kalibru 30 mm i do dwunastu pocisków przeciwlotniczych o zasięgu do 20 km[8]. Uzbrojenie artyleryjskie składa się z jednej automatycznej armaty uniwersalnej kalibru 76 mm AK-176MA[1]. Uzbrojenie uzupełniają dwa karabiny maszynowe kalibru 12,7 mm[1].

Okręty mają rozbudowane wyposażenie obserwacji technicznej. Jego zasadniczym elementem jest radar Zasłon z czterema nieruchomymi antenami ścianowymi na ścianach nadbudówki stanowiącej podstawę masztu[8]. Uzupełnia go kompleks radiolokacyjny Minierał-M zamontowany na szczycie nadbudówki pod dielektryczną kopułą, składający się z radaru wykrywania celów nawodnych Minierał-M1, pasywnej stacji rozpoznania radioelektronicznego Minierał-M2 oraz systemu przekazywania danych i kierowania walką Minierał-M3[8].

Służba[edytuj | edytuj kod]

Okręt po przyjęciu do służby wszedł w skład Floty Czarnomorskiej 12 lipca 2023 roku, w trakcie inwazji Rosji na Ukrainę[4]. Od 22 sierpnia miał status operacyjny[4]. Został wcielony do 41 Sewastopolskiej Brygady Okrętów i Kutrów Rakietowych Orderu Nachimowa[4].

Według niepotwierdzonych obiektywnie nieoficjalnych informacji pochodzących od rosyjskich blogerów, okręt miał został zniszczony dwoma rakietami ATACMS podczas ataku ukraińskiego na port w Sewastopolu w nocy 18/19 maja 2024 roku[4]. Strona ukraińska początkowo podawała, że zniszczony został trałowiec „Kowrowiec[4]. Według nieoficjalnych informacji, zabitych zostało sześciu członków załogi, a rannych 11[9].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Miasto należące do Ukrainy okupowane od 2014 przez Rosję.
  2. Car′kow 2018 ↓, s. 19 podawał wyporność pełną 800 ton.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]